Şanlıurfa’da bir şeyin farkına varmak gerekiyor: Biz neyi konuşuyoruz, neyi önemsiyoruz? Ciddi meseleler, şehrin geleceğini ilgilendiren paylaşımlar, altyapıdan eğitime, gençlikten tarıma kadar hayati konular... Bunlar sosyal medyada yer bulsa da, ne yazık ki okuma oranları bir elin parmaklarını geçmiyor.
Ama iş dedikoduya gelince... Ortalık adeta yangın yerine dönüyor. Kim kiminle ne yapmış, kim ne demiş, kim nerede görülmüş... Saçma sapan paylaşımlar, asılsız iddialar, kişisel karalamalar... Ve en acısı, bu içeriklere gösterilen yoğun ilgi. İnsanlar dedikodunun peşinden koşarken, gerçekleri görmezden geliyor.
Daha da vahimi, bu dedikoduların bazıları şehrin yönetimini hedef alıyor. Namusuyla görev yapan yöneticiler tehdit ediliyor, rüşvetle sindirilmeye çalışılıyor. Birkaç kendini bilmez kişi, şehrin huzurunu bozmaya yetiyor. Ve bu süreçte, yetkili makamların sessizliği düşündürüyor. Valilik, savcılık, emniyet... Bu çürümeye göz mü yumuyor?
Şanlıurfa, tarihiyle, kültürüyle, insanıyla büyük bir şehir. Ama bu büyüklüğü korumak için önce zihniyetimizi değiştirmemiz gerekiyor. Dedikoduyla değil, doğrulukla; karalamayla değil, çözümle ilerlemeliyiz. Yoksa bu şehir, birkaç kişinin çıkar oyunlarına kurban gitmeye devam edecek.
Yazık... Gerçekten yazık.
Facebook Yorum
Yorum Yazın